Een mevrouw vraagt of dat van een schrijver is
Dat wat ik voorlees

Een ander sluit haar ogen en wiegt, een derde
Staart naar de heuvel ongewijde aarde

Die de zelfdoders of ongeboren kinderen bevat
Ze liggen rechts van het pad naar de

Uitgang, ik zit links van hen, het licht gefilterd
Door het bladerdek, twee

Mannen tenslotte menen dat ik een thema zoeken
Moet, me kortom moet

Focussen op 1 ding tegelijkertijd, onder in de
Kapel draait een straalkacheltje op

Volle toeren, de rode gloed op de vochtige tegels
Als je moet plassen, is dat

Onder de gewijde aarde, uitleggen dat je niet de
Rol van God moet spelen

Is 1 ding, het andere, zegt de wiegende mevrouw
Is een zegen voor ons: dat u

Kunt schrijven alsof het een vanzelfsprekendheid
Is, dit leven

 

 

een zestigtal mensen trok voorbij over de Kerkhof-Galerie Overweersepolderdijk 24 te Purmerend gisteren voor een bijzondere taal- en poëziemiddag