de smaak van aarde

Mijn mamma zit te slapen onder een enorme vlag
Met daarop de nationale leeuw, onze kleuren en
Kreten en aan een tafel die als een boot

Met vlaggentouw versierd aan de kade bevestigd
Is, een tafelgenoot probeert dit alles met haar rolstoel
Te omzeilen terwijl ze

Neuriet, humt zegt mijn mamma wakker later, als
Mijn vinger in haar vuistje zit en ze gevraagd heeft
Wie ik ben en dan

Lacht ze, ze lacht naar het meisje van de was en
De idiote man op de hoek die heel dicht bij haar
Schuift, half dansend op

Oude volkswijsjes, ze lacht niet naar mij, ze weet
Niet wat ik kom doen en ze is moe eigenlijk, te moe
Om te praten

Dus zo zitten we daar, hummend en dansend en vinger
In vuist, verdronken vraag ik haar mij te redden, alsnog
En haarzelf, haarzelf daarbij