Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

het halve brood

Tijdens een optreden in literaire stad H. zaten ijverige
Vrouwen met meterslang breiwerk op het podium in
De felle lampen en breiden

Zo zei de presentator guitig, ‘wild’, hij hield even de
Microfoon bij hun tikkende pennen om aan te tonen
Hoe wild wild was en verder

Ging het weer, zodat na afloop hij al even guitig vroeg
Hoeveel meters er nu gewonnen waren en er toch zeker
Zo beweerden zij

Een halve meter vooruitgang was, dit alles in het roze:
Vrouw en breiwerk om de culturele bestemming duidelijk
Te maken

Vervolgens kwam ik in L. waar alle brugleuningen al
Van vieze natte doeken voorzien waren, ook het standbeeld
Bij de kerk leek

Een achtergelaten weeskind met genoeg warms voor de
Volgende winter en nichtje T. tenslotte kocht een patroontje
Om al dat

Wilds in toom te houden, zelf brei ik nu geen steek meer
En ook pieker ik er niet over mezelf warm te houden met
Uitgezakte pastelkleur dan wel

Een meterslang attribuut dat in andere tijden op de bodem
Van mijn moeders naaimand verdween als broddellap
En poetskatoen

 

« »