door het raam muren van steen

Het gelukkigste moment van de week, was dat niet
Een televisieprogramma of thema in een populair
Vrouwenblad of onderdeel van

De lessen filosofie die mijn kinderen in hun gedegen
Opleiding genoten of is het opnieuw een verzinsel
Van mijn hand?

Maar ik ken tenminste het moment: dat je met
Tintelende vingers van de vrieskou onthaald wordt
Door de drukker die

Met een zwierig gebaar mij het proefexemplaar van
Mijn bundel overhandigt, daarbij bijna buigend
En met een

Orkestje achter hem en wat wankelende obers langszij
Met bitterballen en likeur, en dan neerzijgend op de
Klaarstaande

Versierde stoel voorzichtig bladerend, nee dank u
Geen bal, lezen hoe de liefde bezit van mij nam en
De bladen omsloeg van mijn

Zo verkleumd leven, en dan lacht de drukker nog
Steeds en zegt dat het zo heerlijk is klanten gelukkig
Te maken, eigenlijk

Doet hij het daarvoor en behoedzaam schuift hij mij
In het plastic en dan in mijn tas en houdt hij alle deuren
Voor mij open