Laten we het eens over het ouderschap hebben, alleenstaand of
Verweesd kind zijn van een oude mamma in plaats van wel of
Niet gemaakte reizen en liefjes onderweg, laten we eens alle
Lust buiten beschouwing en onszelf zien van een afstandje, hoe
We wachten, hoe we handelen, hoe we delen, hoe we zijn, hoe
Vaak we de trap nemen licht buiten adem en alles meenemen
Wat een man normaliter op de treden vergeet

De puber die inmiddels een volwassen man is maar nog steeds
Zwijgend om instoppen zeurt en eieren met spek en tassen gepakt
En zijn rooster in mijn hoofd met èn de lokalennummers èn het
Belang van enige voldoendes alsook besef van toekomst, perspek-
Tief, aktie en zelfbehoud, de kleine die inmiddels een puber is
En dus voortdurend commentaar heeft danwel op mijn kookkunst
Danwel op mijn onzekerheid danwel op mijn houding ten aanzien
Van de resterende familie (lees: zijn broertje) en dat allemaal
Positief en opbouwend bedoeld (‘mijn schatteke’) en de mamma
Die noch puber noch volwassen is maar alleen en vreselijk oud
En net op het moment belt dat ik bovenaan de huishoudtrap mijn
Ramen voorzie van deugdelijk folie met een schattig motiefje
Onderaan, en me vertelt hoe het jurkje van laatst wel heel apart
Was maar niet geheel geschikt voor mijn figuur

U begrijpt dat het folie spontaan loslaat, het heeft ook niet het
Formaat van mijn raam en al balancerend lukt het niet de vorm
Te snijden terwijl het geheel op het raam bibbert, bovendien zien
Wij geen zon meer nu en geen toppen van de bomen en geen
Afbladderend balkonhek en de moed om ook geen maan meer
Aan te treffen des ’s nachts, in een wakend ogenblik van koude
Keukenvloer en slakkenspoor, ontbreekt

Volgens de puber en de kleine is deze aktie geheel te wijten aan
Mijn lief die ons allen doet beseffen hoe enorm verslindend wij
Zijn als het gaat om energiegebruik, eten, elkaar, tijd, ruimte en
Mijn plichtsbesef in deze, het is enorm gezellig zo’n motiefje op
De ramen maar als later blijkt dat ik de opdracht verkeerd begrepen
Heb en andermaal niet gevoelig ben voor uitleg, zweer ik dat bij
Het eerste loslatend reepje alles weer verwijderd wordt

Zo zag ik vannacht de toppen der bomen weer en het afbladderend
Hek en mijn lief mopperend om het verzuim der liefde terwijl mijn
Kinderen droomden van herkansingen in het spel en mijn mamma
De dekens diep over haar neus trok, ik moest een onderjurkje van
Haar lenen, zei ze, dan kwam het allemaal weer goed

log 29 januari 2009 getiteld somewhere i have never travelled