een beetje zoals hier

nu moet ik gaan: de bloemen sterven,
en het donkert al,
als ik je weer ontmoeten zal,
zal ik mijn naam in jouw huid kerven

dan zal ik zingen van een zwarte dag
en van de schaduw die wij moesten delen
en van de vloek die sprong in onze kelen
en van het mes dat in jouw handen lag

troost mij als ik zo droef moet zingen,
leg als een krans jouw handen om mijn hoofd

wanneer het waar is dat ik heb geloofd,
dan is het in herinneringen

Neeltje Maria Min: Nu moet ik gaan
voor mijn vader overgeschreven 5 december 1972

vandaag zou mijn vader geworden zijn wat hij altijd gedacht had te worden: 91