Alle beslissingen die ik ooit heb genomen, zegt hij
Heb jij genomen, nou ja, de grote dan, zegt

Hij, en ik weet ook helemaal niet of ik het wel kan
Alleen en beslissen, van jou

Weet ik dat wel altijd zeker en ook dat je het wel
Redt, zonder

Mij, wanneer, schrik ik, nou ja, gewoon, zegt hij
Altijd eigenlijk wel terwijl

Pap dat niet kan, natuurlijk wel, zeg ik, ik denk het
Niet, zegt hij

Maar wanneer dan, zeg ik, maar dan is zijn hoofd
Nog heel dichtbij en kan ik

Zijn krullen naar achteren duwen en zijn wang heel
Even maar en hangt

Het allemaal boven onze koffiemokken en dampt
Het nog en blijft het

Tussen ons, die warmte en dat gebaar en die wetenschap
Dat hij altijd

Schuld voelt naar zijn vader en zich te weinig bewust
Is van zijn

Eigen kracht, nou ja, jij zegt het, aarzelt hij, dat ik het
Nooit red zonder

Jou maar dan is het donker en de nacht brult en mijn
Lijf spuugt mijn woorden

In het schermpje in mijn hand, echt niet, zeg ik en
Hij, dat weet ik wel