I came to the place where the lone pilgrim lay,
And patiently stood by his tomb,
When in a low whisper I heard something say:
How sweetly I sleep here alone.
The tempest may howl and the loud thunder roar
And gathering storms may arise,
But calm is my feeling, at rest is my soul,
The tears are all wiped from my eyes.
The call of my master compelled me from home,
No kindred or relative nigh.
I met the contagion and sank to the tomb,
My soul flew to mansions on high.
Go tell my companion and children most dear
To weep not for me now I’m gone.
The same hand that led me through seas most severe
Has kindly assisted me home.
Bob Dylan: Lone Pilgrim
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x