Het is ongetwijfeld de aankondiging van een strenge
Winter die mijn adem doet bevriezen en paarlen maakt
Van het zweet tussen mijn borsten en de moeite
Die ik me getroost partijen bij elkaar te brengen die ik
Eerst scheidde en dan weer het verschil weten tussen
Nu en toen, koude en
Hitte, de foto’s verwijderend die ik in de avond nog
Van ons maak, rode whisky-wangen en vegen zwart
Onder tranende ogen
Hij probeert boos te kijken en eigenlijk hoeft hij dat niet
Te proberen en zij heel koket, jong ook en de allerbeste
En eigenlijk hoeft
Ook zij dat niet, het is een stilzwijgende afspraak tussen
Beiden, dat van dat niet hoeven, terwijl de rest nog wat
Port en plaagt
Krijst en corrigeert, de hapjes in de mond en dan weer
Volle borden makend, de eetstokjes tikkend tegen het glas
Terwijl in haar
Lange grijze haar, de twee houten tekens langzaam grip
Verliezen, er is ongetwijfeld iets mis met haar oog-hand
coördinatie, of misschien
Is het gewoon koud buiten en moet je niets bij elkaar
Voegen dat allang zijn eigen grens had bepaald, een lach
Op de foto
elbert gonggrijp
15 oktober 2011 — 09:37
weer een prachtig beeld. mooi verwoord!
Yvonne
15 oktober 2011 — 20:42
Mooi Alja, en fijn je weer te kunnen volgen op een log.
Zelf heb ik mijn beide blogs samen ondergebracht bij wordpress, waar ik dus opnieuw begin in een oud jasje wat hier en daar hersteld wordt de komende tijd 😉
alja
16 oktober 2011 — 07:17
dat is goed te horen Yvonne, wij gaan gewoon door….