de staat van poëzie
Het was alsof iemand in haar nek hijgde en bijna toe zou slaan, ze zou ongetwijfeld verslonden worden en dan…
blote tenen die nauwelijks wiebelen
Alle tijden had ze opgeschreven, alles in tweevoud. Het briefje stak nog uit haar linker jaszak terwijl de kopie in…
het feestartikel
Hij staat op de vluchtheuvel bij het kruispunt waar iedere fietser door het rode licht rijdt en draagt een nauwsluitend…
mijn planning
In de vier wanden van haar bestaan kleven de haren aan de vloerdelen, wuiven de jurken haar na, kraken de…
we gunnen haar ook wat
De enige verte hier zit in de lucht, net voorbij de kastanjebomen die versierd met pilaren zwaar in elkaar vallen,…
noodzakelijk
De angst is zo groot als het pad lang is, over het hek, langs de velden, dwars door de bomenrij….
de achterdeur
Overgebleven is een herinnering: steun zoekend tussen de duizenden op het plein is er geen hand nodig maar de balans…
tot honderd zelfs
Alles heeft zijn vaste plek. De boom tikt net tegen het randje van het raam, het stukje lucht is bijna…
niets sist
Nu we niet langer tegenover het park wonen waar in het water de restanten van een koning of zijn feest,…