‘Dus jawel, ik heb lang gedacht dat God wreed was. Sadistisch. En toen op een dag, in de loop van een sonate, snapte ik het. Heeft niemand eraan gedacht dat God misschien, heel eenvoudig, stokdoof was? Dat hij dat al was toen zijn zoon Eli, Eli, lama sabachtani riep, waarom hebt u mij verlaten? Dat hij niemand heeft verlaten, dat hij de lippen wel zag bewegen, de bleke lippen van zijn kind, maar dat hij het niet verstond? Deze hele kwestie, de kruisiging en het vervolg, de kathedralen die in de hemel steken, de controverses, de brandstapels, de uitgetrokken nagels en de toegekende stralenkransen – vaak bij en aan dezelfde persoon – is misschien alleen maar een gigantisch misverstand.
Als God doof is, moeten we het hem vergeven. Hem volledig onze gekwetste dagen en onze gebrekkige harten vergeven.’

 

uit Duivels en heiligen, Jean-Baptiste Andrea
uit het Frans vertaald door Martine Woudt, uitgeverij Oevers, 2024