Misschien is het vastleggen van dingen – door de lens van een camera, op papier, of met opnameapparatuur – niet meer dan een manier om een extra laag aan te brengen, een soort roetlaag over alles wat al sediment heeft gevormd in het collectieve begrip van de wereld.
uit
Archief van verloren kinderen, Valeria Luiselli
vertaald uit het Engels door Molly van Gelder & Nicolette Hoekmeijer, Dag Mag/Karaat, 2019
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x