Zoals altijd staat de titel er al, een beetje te wachten en zelfs
licht te zuchten, stel ik me voor, nieuwsgierig naar

welke woorden en wendingen de schrijver een volgende dag
zal aangeven. Misschien proberen ze onderling van

plaats te wisselen of stiekem het zwart in felrood te veranderen,
wegvliegen zou natuurlijk ook gemakkelijk kunnen

na eerst tegen het raam te tikken waarachter zij mij vermoeden
of om voedsel te bedelen terwijl ze charmant

hun evenwicht houden op de waslijn. Later zijn ze wellicht niet
ingenomen met het avontuur onder hen, krijsen

vergeefs, het wasgoed heeft wapperend hun plaats bezet. Zelfs
de schrijver zag vanmorgen liever een

fris ruikend bont geheel uit het raam maar haar jurken zijn zwart
en haar gedachten houdt ze vandaag binnen.