om beter te passen in een andere mond

Er ligt een nieuwe opdracht en dat ik die moet aannemen
en moet uitvoeren, is geen vraag, geen verzoek,

geen wens alleen maar een noodzakelijk vervolg. Hoe was
dat ook alweer met die ene schrijfster die

eerst jaren in een hoekje van het café voor haar zieke kind
schreef en na twaalf afwijzingen nu nog voor

schaamte en boosheid zorgt bij die twaalf uitgevers die haar
niet zagen zitten? Het is tijd kortom voor

de harde pegels te zorgen, te gaan voor succes, en al die
vreselijke omschrijvingen die in die opdracht

verborgen zijn. Bovendien is het alleen maar geloven in
mij en mijn kunnen en iets van

zorgzaamheid en gemak tevens: daar heft het glas zich, daar
ligt het materiaal, daar wacht alleen ik.