Het is tamelijk geruststellend eerst feestjurkjes te bekijken
van plooiend allooi en in een onaanzienlijke maat of bij
de grootste supermarkt een boodschappenlijst
aan te maken die ook nostalgische afmetingen heeft en zelfs
te proeven bij haar schappen zoals het opsommen van alle
veranderingen soms iets bezwerend heeft, bijna
tot ritueel kan dienen in lege coupés, bochten van de weg,
vernissages met te zoete wijn of knielende monteurs met te
wijde broeken hoewel op alle laatste momenten
besloten wordt tot annuleren, wegrennen, vliegen of meteen
te springen zoals het ook gerust wel verzachtend is dat wij
er nog zijn althans voor zekere leden, de punch
al in bereidde staat vervoerd kan worden, de maan aan een
punaise kan, de monteur een schroefje kwijtmaakt en een
leuk bloesje met wat trekken vanzelf een robe wordt.
wouter van heiningen
3 december 2017 — 10:16
Van een bouwvakkers-cleavage naar een bloesje dat een robe wordt, zo kan alleen jij maar dichten 🙂
alja
3 december 2017 — 10:48
ik schrik nog elke keer van je naam, dacht bij de vorige ‘maar hadden wij dan ook kinderen’ (alsof je zoiets vergeet) en word dan giechelend wakker