de vriendelijke schommelende loop
Mijn lichaam bleef liggen waar hij het achterliet, een zachte kuil in al onze bedden, een haastig uitgetrokken jurk die…
Mijn lichaam bleef liggen waar hij het achterliet, een zachte kuil in al onze bedden, een haastig uitgetrokken jurk die…
De ochtenden dat men nog aardbeien vind, tomaten en pepers op het reeds verkilde balkon, verscholen tussen de vochtige bladeren…
Niets is meer terug te vinden van het vriendelijk en geruit oppervlak waarop hakken tikten en landerig tot stilstand kwamen…
zo is er ook een gat in mij, een hard licht en wat mijn handen schrijven het kan niet meer…
Wij lezen u altijd, mijn man en ik, nou niet Gelijktijdig natuurlijk want hij spelt woorden Als ‘borst’ en ‘scheuren’,…
Dan sloop hij naar het bed en vouwde zich op mij, heet van water, zon en verlangen. Ik deed alsof…
Het mezelf delen in de kringen van nu, lijkt op het verplicht trakteren in de schoolklas van vroeger. Ik herinner…
Een enorme rust omarmt me. Alsof ik opnieuw in het dorp neerstrijk waar naast de vogels een enkele man uit…
Alkmaar, 13 augustus 2016