in Wijk ––
het portiek was een droom, Mike. we stonden er niet.
ik hoor metaal in mijn rechter-, de hoeven in mijn linkeroor.
ik zie de laatste tijd een stip, Mike, klein en zwart
en midden in mijn blikveld. ik heb hem overal,
op alle muren van het huis gezet.
het heeft geen zin om de stippen te verbinden.
Jonathan Griffioen, uit: Wijk, bundel Wijk
genomineerd voor de C. Buddingh prijs
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x