In een schijnbaar alledaagse situatie, zegt
de winnende dichter, schuift iets
ongemakkelijks, zoals, denk ik, je hand
over een ruw oppervlak, de
theedoek over de houten snijplank, fluweel
tegen de draad in, kijken naar
het hoofd dat rolt, een afgedwongen kus,
een handeling met
ongewenste gevolgen. Hij bedoelt mijn
gedichten, ik het leven.
Het was zo cool, zegt een andere collega,
je naam te horen afroepen.
Mijn billen schuurden een beetje over de
stoel en mijn hakken schraapten.
elbert gonggrijp
10 februari 2015 — 09:02
Geweldig, Alja, in een woord geweldig…Hoe relativerend kun je zijn…Prijs jezelf maar gelukkig dat je de hemel in geprezen wordt. Zet onder tussen de spruitjes maar op het vuur… 🙂
alja
10 februari 2015 — 09:11
spruitjes zijn op 🙂 dank je, Elbert