De kleuren waren tevergeefs, het beige van zijn
Lievelingstrui was opeens zoveel

Bleker dan zijn gezicht, het haar was rood nu
Het dood was, de vlekken

Op zijn handen deden verlangen naar een kinder-
verhaal waarin tijgers

Streepjes scheef hadden en daarom een beetje
Ziek, beer maakte je beter of

De engel die er al eerder was, ze draaide aan
Het volumeknopje, Dylan

Was niet haar keus, ze droeg zijn wollen mantel
En hield de panden bijeen

Niemand vloog, het lijf te zwaar van verdriet
Ook de kleuren schreeuwden niet