Nu ik gelezen en gehoord wordt, schroom ik
Het u te vertellen, lijkt dit
Nodeloos vermaak, slechts subjectief verkeren
Een beetje hangen tegen
De punten aan, koketteren met onze tekortkoming
Of pronken met onze
Overvloed, het was mijn noodzaak, niet de uwe
Het was mijn ritme, toch
Niet het jouwe, schouderophalend, slungelig
Slenterend van vouw naar
Snede, van wit naar zwart, van praten naar
Luisteren, ten langen leste
hans altena
15 april 2014 — 17:00
de titel alleen al heeft me, de definite van schrijven, het brutale en kwetsbare ervan, de verleiding of de verstomde opening bij de afwijzing… mooi
alja
16 april 2014 — 06:08
dank je wel, Hans