Een dikke duif scharrelt in het open veld naast
Me, ik stoot mijn hoeken aan
Het weiland in me, het hek moet nog afgebroken
Er zijn dagen verloren
Gegaan, ik klom en klom en haalde wat staketsels
Weg, voelde licht en lente en ook
Dat keurig werkje nog: rood en groen met punten
Wit aan de zijkant, lelies
Uit een ander land, ik zou nog dagen bezig zijn
En dan was ik
Een ander, stapvoets naar de drie winkels waar
Het geurt als in mijn grootmoeders huis
Of fietsend door het trage lint van dorpen waar
Kletsende mensen op het kruispunt
Blijven staan en mij groeten als ik opnieuw voorbij
Kom, er zijn momenten dat
Alle paarden tegelijk rennen in mijn groen maar ook
De greppel ligt nog vol
Blewbird
12 maart 2014 — 19:44
Ah, je bent er doorheen! Met een mooi gedicht. Het trage lint van dorpen, ik ken het daar, zie het zo voor mij.
alja
12 maart 2014 — 21:59
het is een andere wereld