In haar koude wereld had ik haar willen spreken
Ik zou naast haar zitten en gewoon

Haar handen kunnen pakken, ze had niet losgelaten
Niet nog een keer

Misschien was ik zelfs langer gebleven dan de
Bedoeling was, ze had immers nu

Niet kunnen zeggen dat er nog iemand op mij
Wachtte of dat

De wind zou aanzwellen en de regen zou komen
En ik daar niet op gekleed was

Nooit voorbereid was op iets erger: haar de tocht
Laten maken in die immense kou

een log van 2 mei 2013,
getiteld ‘de wereld’