Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

voorwendselen

De kamer waarin we lagen, waar nu
De zon door de open deur een zomer
Brengt die allang

Voorbij was, de kleuren die je koesterde
Het warme paars en rode dat het zwart
Moest vervangen, het

Licht door de gordijnen, mijn melkwit
Lijf, de lakens die je om je heen vouwde
Alsof je heel klein was of

Al dood en dan weer de deur door, het
Vertrek niet langer veilig zoals mijn
Armen niet langer

Hielden, alsof het papier niet meer de
Tekening vasthield en leeg achterbleef
Op de tafel binnen die ruimte

 

 

« »