Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

vele namen

Het lijkt bijna op een bijeenkomst van een club
Verslaafden, deze dichters die een voor een

Naar voren komen en over de liefde getuigen
‘ik ben’ en dan ‘hopeloos gegrepen door’

En ons enthousiasme, wij aan de zijlijn, klappend
Fluitend, joelend, duwt hen

Tot over de streep, bij het verlaten van de deur
Zijn ze de goede voornemens weer kwijt

Eenmaal thuis begint het opnieuw: het voegen
Van lijf naar woorden of

Woorden naar handeling, het doseren van het
Niet te versnijden materiaal

Dan volgt een nieuw gedicht, de bekentenis en
Opnieuw de openbaarheid

 

 

« »