vandaag 3 vakantielogs uit vorige jaren:

Het huis een vakantiehuis, ik gearriveerd zonder urenlang
Achter elkaar aan rijden, de lichte paniek van mijn moeder
De nonchalance van mijn vader, de opgerolde hemdsmouwen

Het stuur ver van hem af, de linkerarm in het open raampje
Dan voorbij de bocht het kasteel, de ophaalbrug zakt zwaar
Naar benee

Loslopende honden daar, hier een kat die voor zijn leven
Rent, niet meer gewend aan lange benen overal, vier torens
Van wasgoed

Balancerend en traag bovenop hem vallend, overal snoertjes
En schermen, wiebelende stoelpoten, pizzakorsten en halve
Verpakkingen

Tacochips, salmiakknotsen, fruitrepen en dan muziek vanuit
Het open trapgat, steeds iemand die hallo zegt, mijn fiets die
Niet meer door de

Voordeur past, uitgetrapte schoenen, een verloren jack, pappa’s
Pet en mijn Dylanhoes vergleden achter al het zwart en de post
Van twee dagen

Terug, wil ik postzegels kopen? mijn mamma verzamelt onze
Kruimels, mijn pappa de buitenlandse kranten, zelf probeer ik
Die ene

Hond te vermijden

een log van 18 juli 2011 getiteld
gekarameliseerd

Een soort van vakantie maar dan geen kaartjes voor het
Thuisfront, de koffer thuisgelaten, de poes gewoon op
Schoot, drie minuten in de achtertuin om de

Regen door je shirt te voelen, dat je je heerlijk vrij zult
Voelen, zegt de een en de ander heeft het over Mijn tijd
Terwijl alleen ik

De rafelige randen van het zwarte gat omvouw en met
Kleine steekjes versier, een bloemetje, wat kant, gebreide
Kettingen die tot

Op de grond hangen, kruislings, ik vergeet je niet, zei hij
Maar bij een soort van vakantie heb je geen vast adres en
Geen toeristische

Attraktie of het moet dat knoopje zijn, recht onder het
Midden, dat druppeltje zweet dat bungelend nog aan haar
Gevaarlijkste reis begint

een log van 16 juli 2010 getiteld
desgevraagd

In dit vakantiehuis verzamelt was zich als kinderen, hangend
Over de trapleuning of bank alsof toevallig daar verzeild
Geraakt en niet van zins zich op te vouwen tot

Keurige stapels met mijn geur, zoete resten van reuzelollies
Wikkelen zich naast eindverslagen, administratieve wijzigingen
Naast deel 2 van Bridget Jones

Die – bijna per ongeluk – een verband aangaat met Doctor Who
Die weer flirt met Hans Lodeizen en daarbovenop Oscar Wilde
Noppenplastic dat muziek maakt als

De kat erop springt, kleine plofjes van geluk als het popcorn
In de enorme pan, tot 17 tellen voordat ik het deksel oplicht
Of misschien gewoon

In mijn eentje een rondje om en dan bij thuiskomst verschillende
Stemmen ‘hallo’ horen zeggen en even maar mijn rug strekken
Tegen de bijna

Natte witte wand waar een nieuwe oorlog woedt, vrede, zeggen
Mollige kinderhandjes en ze kruipen in mijn plooien, bonzen
Op mijn buik en trekken aan mijn

Haren, een lange neus voor je gedachten, a drawing book for
Children, zegt kunstenaar P. en dan dat je binnen de lijnen blijft
Als je veel oefent

Maar ik vloei over en voorbij, verzamel druppels op een vel
Vol vegen en dan met volle handen het papier manoeuvrerend
Onder de kraan

een log van 23 augustus 2011 getiteld
verblind door een dergelijke verzameling