Pas als ik doordring in de kamer van mijn mamma
De deur open doe en de ruimte

Leeg vind, de foto van de boerderij met de bomen
Die nu niet meer gemaakt worden

Zei ze, boven de bloemenvaas met het tere blauw
De kastdeur op een kier waarachter

Heel haar jeugd, pas als ik de medebewoners zie
Knikken achter de tafel

Welwillend maar onbewust, pas als ik het geruite
Jasje van mevrouw X. herken

Als dat van pake, pas dan mis ik haar scherpe ogen
Haar onderonsjes, haar geheim

Weer buiten doe ik alsof er niets aan de hand is, alleen
Zij dood