Zo moet het voelen als je tegen de grond
Gedrukt met een voet op je
Borst, als afscheidskadootje nog een hartje
In je lijf gekerfd krijgt
Een scherp mes huist tussen mijn leden en
Elke keer weer verwacht ik
Niet anders, mijn hand gaat automatisch
Naar de zere plek als ik
Nog handen heb om mezelf te houden, dan
Rol ik om en om
Geen afdruk van de belager, geen gewicht
Dan mijn eigen
Dan hard wegrennend van de plek die voorgoed
Mijn eigen kuil vormt
hans altena
8 juni 2013 — 11:41
erg mooi