het hart dat bloedt

Staande voor het nog niet aangeduide graf, kaal
En onbeschut, niet eens een heuvel of

De schaduw van een zilveren berk, niet het bankje
Waarop ik met mijn vader

De zondagswandelingen uitzat, wel het knerpend
Grint, de dennenappels, de verwaaide

Heide, de omhooggekomen bloem, het orgelspel
Aan de ene kant en het

Partijtje voetbal aan de andere, de data en beelden
Van de overigen op ooghoogte of ook

De emmer aan de kraan, daar staande wil ik niet
Weten dat ze daar

Ligt en mij niet meer begroet, daar staande wil ik
Alleen maar liggen op het omwoelde zand