wachten

Twee maal komt mijn moeder naar boven als een
Drenkeling, haar ogen bijna gesloten zweeft ze
Op het oppervlak of ook

Alsof ik haar beeld ontwikkel in het bijtend bad
En wacht tot de contouren scherp zijn en maar wat
Roer in de oplossing

Ondertussen staat mijn lief te smsen met een
Vriendinnetje, hij is niet te storen en het heeft geen
Zin hem te wijzen op

Mamma’s grijze ogen op mijn scherm, haar bruin
Bloesje, de blauwe Lancia van mijn vader waarin
Ze quasi nonchalant

Opgevouwen zit, of later, hoe ze mij iets zeggen
Wil en ik het niet horen kan, jaja, schijnt zijn houding
Te zeggen, ik weet

Dat je het symbolisch vindt maar, ondertussen schuift
Mijn mamma langzaam verder, ze verdrinkt alsnog
En ik heb haar niet op tijd gered noch

Haar duidelijker getekend