Mijn mamma slaat toe: haar bekertje klapt
Over het pingpongballetje met een vaart en
Precisie en ze houdt het daar alsof ze
De spin heeft gevangen waarvoor mijn vader
Zo bang is, de muizen in de trapkast, de mol
In de tuin, de leugen
In ons verhaal, het omrijden van de gezinsauto
Of het vinger trekken langs de pas gebakken
Taart, mijn mamma kijkt niet op maar
Ik zie hoe ze lacht, dan rolt er een nieuwe bal
En weer is zij de enige die de prooi vangt – mijn
Mamma die geen vogel meer ziet
Vliegen, dan trekt ze haar arm terug, onder
Het bekertje twee ballen, vanaf de hoeken van
Tafel druppen ballen neer
Gemorste koffie, konijnen uit een hoge hoed
Mijn mamma is de ster van het circus
elbert gonggrijp
13 november 2012 — 15:31
Ach Alja, wat is dit ontroerend mooi! Ik kreeg er en tranen van in mijn ogen en kippenvel op mijn rug….En dit is absoluut niet gelogen… Gewoon ontdaan door de schoonheid en vertaling van dit beeld. It hurts en bijna niet te zeggen waarom. Ik heb zelf heel veel van mijn moeder gehouden. Zij is nu 12 jaar dood, aan borstkanker overleden op 56 jarige leeftijd. Zij had een iets ondeugends, was wijs en had tegelijkertijd een speels karakter. Jouw ” dichtsel ” raakt daar voor mij aan, fictie of non-fictie. Bedankt voor deze ” gift “. Ik ben er je heel erg dankbaar voor….