de positie

Dat deze afstand, dit wachten, dit lome uitstel
Alleen maar voorspel is, het opstapelen van

Wolken, het verzamelen van regen, het aantrekken
Van de lakens boven

Ons hoofd, dat we ons een tent maken waarbinnen
We straks schuilen

Jouw hoofd in mijn halslijn en de vingers gestrekt
In de mijne maar eerst

De rennende gulzigheid, mij omver duwend en
Terughalend met

Lange armen, rokken omhooggeschoven en niets
Dan je wapenstok waarmee je

Vrede bezweert, ik ben niet langer stil dan en ook
Rolt de donder uit

Haar bergen, de tijd tellend tussen jou en mij ben je
Slechts zeven lichtjaren ver