Dat als je de straat uitloopt en lang daarvoor:
Het moment van opstaan of zelfs het punt
Van aankomen daar

En dan niet wilt bewegen meer dan die hand
Die losjes boven op zijn heup ligt en neervalt
Later boven zijn

Gezwollen trots, dat als je dan weg moet er
Eigenlijk geen vertrek meer plaatsvindt dan
Alleen het

Verplaatsen van die hand, het neerdalen van
Zijn pracht, dat in die lege straat dan ook
Geen voorbijganger

Meer je dansend ziet dan alleen zijn ogen
In je rug, dat haar dat nawaait, die hand die
Leeg nog wat

Streelt, dat als je dan je voeten verplaatst
Je eigenlijk alleen maar dichterbij komt en
De plek nog warm vindt

log ‘dat tijdverslindend ritueel‘ van 15 december 2011