Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

een papieren bewijsje

“Iemand loopt naar binnen en voordat hij het weet, wordt hij romanfiguur in een volgend boek en dat alleen maar door zijn hand in mijn nek te leggen.

Zo noemt u mijn logs gedichten en dat voordat ik het doorheb, alleen maar vanwege mijn eigenwijs afbreken en falend interpunctiebeleid.

Terwijl ik dichter werd, werd hij geliefde – uiteindelijk komt alles goed – hoewel ik nog steeds niet tot tien kan tellen, ken ik wel het alfabet uit mijn hoofd – zo denk ik dat de W. bijna de Z. is en dat ik dus bijna klaar ben met mijn verzameling.”

een stukje uit mijn speech van vanmiddag

 

« »