Nu hij naast haar in de vensterbank zat, was Bunny net zo afhankelijk. Alle lijnen en oppervlakken van de kamer bogen naar zijn moeder toe, zodat wanneer hij naar het patroon in het vloerkleed keek, hij niet anders kon dan het zien in relatie tot de punt van haar schoen. En in zekere zin was hij afhankelijker van haar aanwezigheid dan de bladeren of de bloemen. Want het was de aard van zijn bezittingen dat ze konden zijn wat ze werkelijk waren, en ook op bepaalde momenten konden veranderen in ridders, kruisvaarders, of vliegtuigen of olifanten in een optocht.
William Maxwell, uit: They came like swallows
elbert gonggrijp
14 januari 2012 — 02:12
Ach ja, nu heb ik de tijd om iets op je site te schrijven. Ik ben n.l. klaarwakker. Mooi beeld dit, een kind gevangen in zijn fantasiewereld. Laat de schrijver vooral zo door gaan….