‘Daarom ben ik schrijver – ik zeg niet dat ik ‘besloot’ schrijver te worden, of schrijver ‘werd’. Het was geen wilsdaad of zelfs maar een bewuste keuze. Om te ontkomen aan het beperkte kader van het verhaal van mevrouw Winterson moest ik mijn eigen verhaal kunnen vertellen. Het leven is half feit, half fictie. En het is altijd een coverversie. Ik heb me een weg naar buiten geschreven.’
Jeanette Winterson, uit: Why be happy when you could be normal
elbert gonggrijp
25 december 2011 — 10:00
Ik herken mij hier wel in. Je wordt inderdaad geen schrijver(dichter) – het is er ineens(zoals ik dat zie) alsof dat al was vastgelegd. Het is een verlengstuk van je leven waar je niet meer buiten kunt, sterker nog een onlosmakelijk onderdeel van je dagelijkse bezigheden. ik durf zelfs te zeggen dat ik dichten ” ben “.
Zoiets?
Groetjes en fijne feestdagen,
Elbert