Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

safe

Als ik mijn mamma vraag of ze zo een beetje de hele dag
Zit na te denken, ik houd haar hand en zit op het tafeltje
Naast haar, antwoordt ze

Dat dat een heel goed idee zou zijn als ze van te voren
Geweten had dat ik zou komen, nu, zegt ze, weet ze niet
Hoe het moet

Ze maakt er een bezoekje van aan de plaatselijke supermarkt
Maar nu ja, zegt ze, daar wordt nu geloof ik voor gezorgd
En ook de werkster dweilt

De vloeren, met andere woorden, knikt ze, komt het haar
Wel bekend voor maar heel in de verte, dat is niet erg, zeg
Ik en wiebel

Wat met mijn benen, ze heeft mijn tas op schoot en blijft
Voelen aan het zachte van het leer, ze weet nog wel dat ze
Een jas in die kleur had maar soms

Zegt ze, is groen niet gewoon hetzelfde groen, zoals in de
Zomer, zegt ze, als ze naar mijn pappa lopen kan en niet
Via het grintpad hoeft maar

Onder de oude bomen door, die die niet meer gemaakt
Worden, zegt ze, ik knik, haar hand verdwijnt in mijn leer
Ik zou eigenlijk, zegt ze, nu wel als eerste willen

 

« »