Een schrijver plaatst zijn verhaal een tiental jaren voor ons,
hoewel het even lijkt of het gisteren was, de cijfers
vertrouwd en de gebeurtenis evenzeer. De uitgever verdedigt
de keuze door te stellen dat zo het onderwerp
altijd waar is, niet getoetst kan worden omdat het nog moet
gebeuren, en de schrijver uit zorgvuldigheid
handelt. Je kunt je afvragen hoe dat dan is bij je eigen dagboeken,
weet je dat ze gelezen gaan worden, gevonden
allereerst en ken je dan het effect? Aan een woord herken je je
eigen gedrag, de droom van toen, de stilte
waarin, het is net als die cijfers uit dat nog komende jaar, alles
valt samen in een herinnering die opgebouwd uit
eigen verzinsels mogelijk klopt maar misschien ook wel alleen
jezelf toebehoort, je verdedigt niets.
