Later dan, als ik groot ben, als ik weg kan, als ik alleen
op de fiets mag, als ik alleen de boodschappen mag
doen, als ik alleen maar voor donker thuis moet zijn, als
ik zelf mag bepalen wat ik eet, als ik
een eigen voordeur heb, later, als ik dan, alleen ben en
voor altijd alleen bepaal wat ik draag, wat ik
opruim, wat mijn tijd is, wat mijn vrienden zijn, wat het
leven is. Dat later van toen, dat alleen maar
groter groeien is, maakt verder van huis dichterbij dan
in het begin, het kiezen uiteindelijk
eenzaam, het dromen bonter en het weg mogen even
noodzakelijk, het donker intenser en het
thuis een permanente status in het hoofd dat toen al net
zo overvol en zo gemakkelijk rolde.
elbert gonggrijp
12 maart 2018 — 08:39
Dit is weer ontzettend mooi verwoord. Het kinderlijk verlangen om zelfstandig en vrij te zijn en dan constateren… ja wat dan? Ik kom uit dat het net zo leeg is later als het hoofd er vol van was….
Groetjes en nog een fijne maandag,
Elbert
alja
12 maart 2018 — 09:53
zo is het! jij ook!