Dit proberen is een beetje hoe je je voorstelde eens hoe de
eerste keer zou zijn en hoe daarna je
moeder zou zien dat je volwassen was geworden of dat er
in ieder geval iets met je gebeurd was, het
was geen fantaseren over de man in kwestie maar je moest
de ervaring hebben om verder te kunnen en
de situatie moest bijna ideaal zijn, het wachten was gewoon
op de juiste gelegenheid. Natuurlijk moest
het stiekem eerst maar dan zou er triomfantelijk gekeken
worden en je kon het gewoon aan
lijf en leden zien, voortaan was je een van hen, en alle teksten
uit alle liedjes sloegen ook op jou, je zou er
boeken over kunnen schrijven en alles ging vanaf dan zoals
in het echte leven en zoals bij iedereen.
wouter
11 augustus 2017 — 09:23
De juiste gelegenheid, die dus. Zo mooi heb ik dit proces nog niet eerder verwoord gelezen. Ik begin steeds beter te begrijpen waarom Inge jouw poëzie boven die van mij prefereert 😉
alja
11 augustus 2017 — 12:47
jij bent met haar getrouwd 🙂