“Tekenend voor de latere Kafka is de double bind die hij vertoont in zijn omgang met zowel mensen als dingen. Hij smacht naar erkenning, maar vindt zichzelf die erkenning niet waard. Hij hunkert naar zekerheid in het leven, maar is niet tot enig vooruitkijken en plannen in staat. In zijn literaire werk voert hij die paradox tot het uiterste door. ‘Een kooi ging eens een vogel zoeken’, luidt een van zijn Zürauer aforismen, en dat lijkt inderdaad de basisstructuur van veel van zijn vertellingen te zijn: de kooi gaat vooraf aan de vogel, de straf aan de schuld, de wet aan het individu, en nergens in zijn werk zien we een poging om daar onderuit te komen.”
Martin de Haan, Karakter, over de Kafka biografie door Reiner Stach, Sir Edmund, Volkskrant zaterdag 18 oktober 2014
“De metingen hebben mijn leven grondig veranderd. Zo heb ik het vermoeden dat ik momenteel in de gaten word gehouden door een groep van Japanse wetenschappers en om die reden ben ik begonnen Japans te leren. Zo nu en dan ga ik in de hoek van mijn appartement staan waar zich, volgens mij, nog altijd een camera bevindt en spreek een paar woorden Japans tegen mijn wetenschappers.
Ach, iedereen maakt deel uit van een experiment. Sommige mensen sterven zonder ooit te hebben beseft dat ze een proefkonijn waren. Dat lijkt mij onaangenaam.
Het gaat erom dat dat experiment op zachtzinnige wijze wordt uitgevoerd.”
Arnon Grunberg, in Berichten van de meetbare mens, experiment met badmuts, Sir Edmund, Volkskrant zaterdag 18 oktober 2014
Blewbird
22 oktober 2014 — 17:43
Ah, the self-fulfilling prophecy. Die heeft Kafka zo ongeveer uitgevonden. ‘Ach, sagte die Maus, die Welt wird enger mit jedem Tag’.
http://de.wikipedia.org/wiki/Kleine_Fabel
alja
22 oktober 2014 — 18:40
🙂