Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de valk boven je zandvlakten

In de heldere uren (een roodborstje drinkend
Van de regendruppels op het hek

De poes zich uitstrekkend van het nachtelijk
Avontuur, de auto van de buurman

In haast scheef geparkeerd, de dorpsklok
Luid en helder, de bomen zwaar nog van

De dwingende buien) hurk ik tegen de nacht:
Het optrekken van

De benen tegen de pijn, het doorbuigen van
De rug in de wiegende beweging tegen haar

Duidelijke lijn, handen die de buik omklemmen
Ogen tegen het laken, dan

Langzaam het gezicht, voorover vallend, het
Lijf zuchtend erachter aan

 

 

« »