Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

schaarse ingrediënten  

Liefde is gewoon heel veel van je houden zonder je zorgen te hoeven maken over hoe lang of hoe vaak of waarom en wanneer, zonder het te hoeven zeggen zelfs en zonder het te hoeven bewijzen, zonder te twijfelen, zonder aan jou te twijfelen, zonder aan mezelf te twijfelen, zonder omwegen, zonder spijt, zonder uitstel, zonder me anders te hoeven voordoen, zonder me te hoeven inhouden, zonder me te hoeven schamen;
in de liefde zit meer geruststelling dan gedacht, liefde is je herkennen als je langsloopt, je hebt dezelfde kleur ogen, je kijkt naar hetzelfde, je zoekt naar hetzelfde, je vindt het tegelijkertijd of soms de een wat eerder dan de ander en dat je dan daarop wacht, liefde is elkaar niet voorbijgaan, elkaar niet nalaten, liefde is niet meer alleen zijn, liefde is:
alle twee een beetje gek zijn, zoals het leven soms is, en die gekte geef je een naam maar je zou ook kunnen zeggen dat je
eindelijk niet meer de enige bent, dat iemand je verstaat omdat iemand luistert, dat iemand je begrijpt, dat iemand blijft en je koestert, je respecteert, je waardeert, je uitdaagt tot nog meer, je hand vasthoudt maar ook als je loslaat, de zachte druk nog voelt.
Liefde is een gastvrije plek, een warm welkom, een thuis, een gedeelde ervaring, onderdeel van een proces, het uitslaan van de vleugels alsook de perfecte landing.

‘Voor mij’, zegt schrijver Erwin Mortier *
‘hoeft de liefde niet meer te zijn dan een gastvrij soort onverschilligheid, een plek, een huis, een tuin, zijn buik wanneer hij slaapt of ligt te lezen, waar ik achter hagen of muren, of in de zachte kom tussen zijn ribbenkast en bekken beschutting vind tegen de gelijktijdigheid van alles en iedereen. Plaatsen, kortom, waar ik me mag ontdoen van de opgelegde hoogmoed voortdurend mezelf te moeten zijn’.

Herman de Coninck dichtte **
Geluk is vandaag nog dingen willen schrijven
als ‘jouw ogen en hun sterrelingse pracht’.
Godgod, nee zeg. Maar het is koud. En ik wil blijven
bij jou. Omwille van de nacht.

Maar mooier nog schreef hij ***
Van haar houden
is de gemakkelijkste manier om dit alles te onthouden.
Vogels vinden in de smidse van hun geluid.

* in zijn Gestameld liedboek
** in het gedicht Even, uit de bundel Met een klank van hobo
*** in Vingerafdrukken op het venster, uit de bundel De vier seizoenen
onderdeel van de ceremonie bij het huwelijk van mijn dochter, 15 maart 2014
gevraagd naar hun opvattingen over liefde (alsof dat nog nodig was na een beslissing als deze), leverde alleen de bruidegom tekst in; daarop is deze speech gebaseerd

 

 

 

 

« »