kinderwit

In een droom ligt hij bloot en dronken onder
Een kleedje met franje, bovenop een rond
Salontafeltje, zijn schone

Kleine voeten steken eronderuit, zijn krullen
Ook, omdat hij bijna valt, duw ik hem recht
Maar het is uit, zeg ik

Hij wordt wakker en kijkt met grote kinderlijke
Ogen, hoezo, zegt hij en wat heb ik gedaan
En dan blijkt zijn borst

Zijn schouders, zijn nek vol te zitten met
Schelpjes, naaldjes, takjes, opgedroogde modder
En verf, al was hij

Onderdeel van een ritueel, een ander dan het
Mijne, opeens ook is zijn gezicht een masker
Van klei

Ik pulk aan de schelpjes maar niets laat los
Dan slaapt hij alweer en ik schik het kleedje
De franjes over zijn benen