Als een klein kind lig ik voor haar, zij
Op een stoel en met rustige stem
Herhalingen voor mijn lijf en leden, ik
Moet nog iets leren dat niemand
Mij ooit verteld heeft nog, de benen mogen
Open terwijl wij
Keurig de knieën bij elkaar hielden vroeger
En de billen mogen zomaar
Een afdruk maken op de vloer, ook mag
Ik vertellen waar ik vandaan kom
En bij alles houdt haar stem dezelfde
Vriendelijke tolerantie
Voel, zegt ze, stop het denken, ik ben
Nog maar heel klein, mijn
Mamma tikt me op de benen die hopeloos
Bloot onder het plooirokje steken
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x