Heel even zou ik mijn jas opendoen
Voor haar, wachten tot ze haar arm
Strekt en de stof voelt

Aan mij trekt totdat ik omval en giechelend
In haar schoot, maar nee, ik blijf daar
Staan, zij

Streelt alleen maar de vlekken, bloemen
Zal zij zeggen en dan twijfelen aan de
Kleur, ik zal haar helpen

Blauw, zeg ik dan maar, zoals je ogen
En dan zou ze me eindelijk aankijken
Ik zou mijn jas sluiten

Zij zou waarschuwen voor de kou onderweg
Haar hand zou warm zijn, mijn vlekken
Dansend