Mijn mamma valt langszij en verliest het bewustzijn
En hoewel ze gewoon zachtjes
Glijdt zoals een kind doet in de sneeuw, verwondt ze
Zichzelf, bij haar geen
Joelende moeder op de hoek van de straat die met
Wanten en sjaal klaarstaat
Maar toch de deur naar het warme huis alvast op een
Kier zoals zij
Zich dat wenst: heit daar en mem die de laatste tijd
Toch ook wat slechter werd, mijn
Pappa hoewel misschien te nonchalant ook daar en
Het boerenland, vast ook
Het boerenland, en dan de beesten, dampend in de
Stal en al het werk gedaan
Elbert Gonggrijp
29 december 2012 — 20:46
Lieve Alja,
weer zo’n mooi gedicht waarop ik eigenlijk geen commentaar zou willen leveren. Het spreekt weer eens voor zich, beeldend, ontroerend, etc. etc. …. Als ik een leraar zou zijn zou ik zeggen: ” Goed gedaan meissie, ga zo door…!”
Liefs en succes in een unknown 2013!
Elbert
alja
29 december 2012 — 21:21
fijn dat je er weer bent!