er zijn zinnen die voornamelijk op zichzelf staan
er is het voer voor foeilelijk vervloekte waanideeën
er zijn er ook die op louter dom geleuter leven

ons kent ons en inteelt maakt het leven minder eenzaam
schrijven is schrapen en dus een vak voor dunne honden
een schreeuw met blote handen buigen van de realiteit

zoiets als politiek, maar dan zonder uitbuiting achteraf
het banale vertalen van eigen gedachten, ver voor het
eerste wetenschappelijk bewijs waren er al dichters

ze konden alles in mooie woorden wegwuiven

Kees-Jan Sierhuis: De warheid
http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=4601