Mijn mamma lacht naar anderen en volgt
De bewegingen aan tafel, het kopje dat ik
Al proostend tegen de
Hare stoot, het lepeltje met de overgebleven
Suiker dat ik haar probeer te voeren, mijn
Hand om de littekens van
Haar arm, waarom zag ik niet eerder die
Witte halve manen waarlangs mijn vinger
Kriebelt
Haar arm lijkt te slapen, zij zelf lijkt te slapen
Op het volgen van de beweging na: een
Buurvrouw duwt zich met
Beringde vingers van tafel af, een meneer
Zoeft geruisloos van en naar de tafel toe, mevrouw
T. neuriet en klapt haar handen
Ze zingt tussendoor, ‘waarom dan toch’, mijn
Mamma lacht maar beweegt zich niet, mijn
Hoofd rolt van haar schouders
Mijn lijf glijdt uit haar armen, mijn voeten
Verdwijnen op het ritme van mevrouw T.
‘is er geen zon vandaag?’
elbert gonggrijp
19 juli 2012 — 15:57
Een mooi en helder beeld, Alja. Ontroerend neergezet. En toch met een zekere distantie. Een knap staaltje werk…