nothing

Het is moeilijk me te concentreren op iets anders dan
Het hoge zwarte water langs de kant of de vloeiende
Lichten daarboven die langgerekt

Neuzen trekken tegen mijn serieus en ernstig gezicht
Of de trage bewegingen van mijn stroperig lijf dat
Vastgeplakt aan haar

Niet weg kan van de plek die zij maakte maar waaruit
Keelklanken en geklap, geschraap en gestuntel vanavond
Naar boven trekken alsof

Zij nu meteen op moet staan en moet komen, moet
Redden wat er te redden valt, moet troosten wat er verwond
Is of tenminste

Geld moet innen voor de glazen wijn die tussendoor aan
Hun voeten komen te staan, of ik mee wil doen, vraagt
De een maar mij is

Onduidelijk waaraan, daarom schrijf ik, denk ik, opnieuw
Van buiten de lichtcirkel naar binnen toe maar zakt het
Donkere water niet

de Dichterskring oefent haar presentatie in mijn atelier