(…..) Ik had geen tijd om bang te zijn. Met ogen die ik al in geen jaren meer had gehad, zag ik de eerste letter van mijn naam, zoals mijn moeder hem in rood had geschreven, lang geleden, op de kartonnen doos met mijn geheimen. Ik zag het heldere gebaar waarmee die letter werd getrokken, keurig, zonder los te laten. En ik realiseerde me dat ik dat gebaar bezat, binnen in me. En dat ik ertoe in staat zou zijn. In de zachte wieg van die letter zou ik mijn paardenkrachten ontketenen, en zou ik mezelf redden.

Alessandro Baricco, Questa storia, vertaald tot
Dit verhaal door Manon Smits, uit: Gedenkschrift van Caporetto